Hallo allemaal!

Ik leef nog! Wat een reis om hier alleen al hier te komen. Ik weet niet waar ik beginnen moet.. Zoveel gezien en gedaan. Zondagnacht vertrokken richting Dusseldorf, van daaruit naar schiphol gevlogen, Toen vanaf schiphol naar Nairobie, een vlucht van 8uur. Toen was ik al onder de indruk. Dat vliegtuig was grooooot! Een dubbeldekkersvliegtuig, nog nooit gezien. Dat was al een hele belevenis om mee te reizen. Ik als boerinneke uut een klein dorp ben ook niks gewend! Op Nairobie hebben we 12 uur moeten wachten op de volgende vlucht. Gatverdamme, dat was echt balen. De nacht duurde onwijs lang, we hebben geprobeerd te slapen op een houten bankje die net te smal en te klein was om op te ligen. Niet erg comfortabel. Eenmaal op Narobie aangekomen mochten we met een klein propellor vliegtuigje (50 pers.) richting Mwanza. WAUW wat een uitzicht. Vliegveld Mwanza is erg klein.Een (1) landings/optsijgbaan. En wanneer het vliegtuig niet op tijd de lucht in is beland je in het water! Op google earth is dat goed te zien. Tijdens de reis een boel mensen ontmoet. Iedereen is er hartelijk en we zijn al wel 5 keer uitgenodigd bij verschilende mensen thuis. Op Mwanza werden we opgehaald door de chauffeur van Sumve Hospital. Een uur te laat kwam hij aan rijden.. Haha typisch! Wij konden er wel om lachen. We werden daar ook nogaangeklampt door een klein jochie. Hij had grote zielig-kijkendebruine ogen en overal vlekken op zijn lichaam, Hij sprak een klein beetje Engels. Hij vroeg ons om geld. De eerste ontmoeting met de arme lokale bevolking, Ik vond het heftig..Maar dat was nog niets vergeleken wat we in het ziekenhuis aan zoudentreffen!
Maar eerstmoesten we nogbij het ziekenhuis zien te komen. Mwanza is geen stad zoals wij dat kennen. Het is er een chaos!Ze rijden hier links, overal zijn zebrapaden, mensen toeteren omniets, rijden op brommers (allemaal welmet helm op!)en er lopen overal waar je maar kijkt kinderen. Toen we de stad zonder kleerscheurendoor waren gekomen reden we nog een stukje op de verharde weg, later veranderde dit in een zandweg. Niet een gewone zwandweg, maar een weg met rotsen, kuilen, hobbels, geiten, koeien en rare enge grote vogels met een vieze lel onder de snavel. Ze hebben er ook drempels! Ik lachte me rot, drempels op een zandweg! Onze chauffeur was een echte schumacher, hij scheurde over de weg, en manouvreerde moeiteloos overal omheen. Het viel me op dat er overal mensen lopen langs de weg, met een fiets of een mand op hun hoofd, kinderen rennen overal en nergens. Ik keek mijn ogen uit! Het was geweldig om te zien. De mensen hier wonen echt in hutjes zo klein als een bij ons 1 slaapkamer is.

Ons huisje in Sumve is eenvoudig maarredelijk groot. Foto's zet ik er later op. We hebben een huishoudster, mama Lucia, zij doet alles voor ons. Lief vrouwtje, alleen niet te verstaan. Ze verstaat geen woord Engels en wij nauwelijks Swahili. Erg lastig dus.

Ik heb nog veel meer te lullen, maarik houd het kort.
het ziekenhuis is groter dan verwacht, alles is schoon en groot. De eerste dag hebben we een rondleiding gekregen en mochten we meteen 4 operaties bijwonen. Dat was gaaf! De operatiekamer is niet anders dan een gewonen kamer. Ramen staan open en er vliegen beestjes binnen. Ongelofelijk!
Operatie 1: Liesbreuk
Operatie 2: Prostaatverwijdering
Operatie 3: Verwijderen van aambeien
Operatie 4: Geperforeerde blaas tgv prostaatverwijdering.

Dit is nog maar een klein gedeelte van wat ik allemaal te vertellen en gezien heb.

Ik moet nog enorm wennen aan de Afrikaanse mensen en de warmte, tot nu toe gaat het prima en vermaak ik me geweldig.

Pap, mam jullie zullen je ogen uit kijken hier! Tot snel.